تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

تراوشات ذهن من

شب به شب قوچی از این دهکده گم خواهد شد ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد

برای هم قطارهایمان که کوله بارشان بسته است

 

 

ما را چه شد که از غم هم بی خبر شدیم  

                                         در انحنای وسعت خورشید در به در شدیم   

روزی هزاران هزار فاصله به اوج می شدیم   

                                             آن را که هیچ گشت ما نیز در به در شدیم   

وقتی که روزهای رفتمان عجیب گشته ا ند  

                                           با ور نمی کنم که این قصه را به سر شدیم   

از هم قطارهایمان بپرس چرا ترک می کنند  

                                           افسوس نمی خورند که از هم به در شدیم   

اکنون نشسته ایم در انتظار ابر ناشناس  

                                           از پشت کوه می شنویم سر به سر شدیم  

ما مانده ایم این وحشت از نبودنی غریب  

                                      پرسش برای من این است چرا همسفر شدیم

نظرات 9 + ارسال نظر
تلاله یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 10:48 http://talaleh.blogsky.com

سلام . شعر زیبایی بود .از خودتون بود؟؟؟
اگه خواستید بگید تا لینکتون کنم.سر بزنی خوشحال میشم

اره شعرخودم بود مرسی از اظهار لطفت

تلاله یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 12:09

سلام....
بهت تبریک میگم ...من شاعر ها رو دوست دارم.
لینکتون کردم .مرسی امید دارم دوستای خوبی واسه هم باشیم

مرسی به امید آشنایی بیشتر

فرشاد یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 13:37 http://koodakanehha.persianblog.ir/

سلام!
نمی دونم چرا این شعر منو یاد این بیت انداخت!
گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنر گام زمان است...
تازه با وبت آشنا شدم
دارم میخونم میرم پایین...

بروووپایین ولی نذار غمی که در من احساس میشه به تو سرایت کنه
خشحالم از آشنایی وحضورت

نیپون کوکو یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 14:02

جدا شعر از خودتونه؟؟؟
عالیه!
پرسشتون به جاست...اما جواب براش سخت پیدا میشه...

آره شعر خودمه
وتمام برداشتهای من از خودمان
وچون برای سوالم جوابی نیست پرسیده ام

مردمک یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 18:13


1) "هیچ کس با هیچ کس سخن نمی گوید که خاموشی
به هزار زبان در سخن است" !!!


"هیچ رودخانه ای را نمی توان با
سیم خار دار مسدود کرد "
تا ببینیم چند هم قطار جاری هستند ؟!

به باقی راه فکر می کنم :
<<< مباد بر ما که بسوزیم >>>
----------
پست خیلی خوبیه...
همراه با شش بیت روح افزا.

من جاریم مثل رود ایستادن جایز نیست هم قطار ها گرچه اندک اما کافی اند همین ما را بس
خیلی خوشحالم که این شعرم بیننده های وبلاگم را به شوق آورد مخصوصا هم کلاسی هایم را

صنم یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 21:56

جالب اینه که من پست زدنی این عکس نبود...یا که باز نشده بود...اما حالا دیده ام
حرف نداره...

مرسی یه ساعت با فتو شاپ زحمت کشیدم

اولش نبود بعدش رو پست گذاشتم

[ بدون نام ] یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 22:18

سلام آنلاین

سلام انلاین
خنده دار نیست نخند فقط بخند به حادثه ها

صنم یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 22:20

سلام ِ آنلاین خدمت تنها۴۱

به خارج ِقسم ام یه سر بزنین!!

سلام با شه الان میام

[ بدون نام ] یکشنبه 29 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 22:32

همین طوری...
چشم خورد!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد