چقدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشق را ازت دزدید وبه جاش یه زخم همیشگی رو  

قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی، حس کنی که هنوز هم  

دوستش داری

چقدر سخته دلت بخواد سرت و باز به دیواری تکیه بدی که بارها زیرآوار غرورش همه  

وجودت له شده؛

چقدر سخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام  

نتونی بگی .

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی  

بخندی  تا نفهمه که هنوز هم دوستش داری

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی.وهزار بار تو خودت بشکنی،واون وقت  

آروم زیر لب بگی گل من باغچه نو مبارک