عید با ستانی نوروز

عید با ستانی نوروز

به خوشی و کامیابی

به قول سهراب وقتی همه مردم شهر در خواب بودند.وشب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیه ها می گذشت. من به دنیا آمدم. من به آرامی همه لحظه های پر سکوت در خیال پرواز به دنیا آمدم.

چقدر دوران بچگی خوبی داشتیم . بازی ها، بی خبری ها،همیشه آرزو می کنم چشمانم را ببندم وبی خبر به خواب هفت سالگی برگردم. یاد همه هفت سالگی ها به خیر...

وقتی باد پنجره را تاب می داد ما سفره هفت سین مان را پهن می کردیم. پدرم می گفت: هفت سین ما همان چیزهایی است که داریم . یعنی عشق به همدیگر ...

هفت سین های هفت سالگی من همیشه هفت بار بهتر از هفت سین های همیشگی بود.

گذشت و....

نمودار زندگی من به نقطه عطف رسید.آن هم چه نقطه عطفی،

می خواستم بگویم .می خواستم بنویسم.به همان خدایی که هر دو می پرستیم.به همان ستاره هایی که در آسمان زندگی مان چشمک می زدند .

می خواستم بگویم .ماهی کوچک داخل تنگ احساس اسیری می کند. اما...

سهم من از همه نوجوانی تابستانهای خاطره انگیز شد.سهم من یک کوچه خلوت، یک دیوار با بوی کاهگل،یک عالمه اشک،

اری من می خواستم بگویم اما...هیچوقت نشد.

باران هنوز می بارید.من هنوز می باریدم .ما به تنهایی خود می باریدیم.

ودانشگاه رسید آن هم چه دانشگاهی:

ترم اول:ما پسران طلایی خورشید بودیم.باد در مسیر ما جریان داشت.ما برای همدیگر دلتنگ می شدیم.ما از نبودن ها آمدیم.وبه بودن ها پیوستیم.ما لحظه هایمان را قسمت کردیم.وبا هم خندیدیم.ما به همه چیز ها خندیدیم. به دینامیت هابه نامزدبازی دیگران.ما حتی کتابهایمان را با کش بستیم . تا دیگران به ما بخندند.

دیگران هم به ما خندیدند.

ترم دوم:

ترم تو خالی، ترم شرم ،ترم بی حیایی،ترم شوم، ترم بی احساس......

ما قطار هایمان را سوار شدیم.ما حتی برای همدیگر دست تکان ندادیم.وهر کس راهی مقصد خود شد .ما به هم لبخند نزدیم.ما برای دیگران تصمیم گرفتیم.همدیگر را غرق کردیم.یکدیگر را لو دادیم.

ما به هم خندیم نه با هم

وحالا:

من واقعا تنهایم.دیگر هیچ چیز دانشگاه به من نمی چسبد.جز چند نفر کسی برایم نمانده اند.

حالا من مردی تنها در آستانه فصلی سردم.من به تنهایی خود معتادم.

مرا روی سبزه ها نشاندی وگفتی :عشق چیز خوبی است.گفتی زندگی با عشق معنا پیدا می کند .گفتی:شور زندگی عشق است.ومن باور کردم .آری،گندم زار آرزوهای من هنوز پا برجاست.(برای پیمان عزیزم)

یک قرن گذشت یک تاریخ گذشت ویک عمر گذشت

امشب از پنجره اتاقم بیرون را نگاه کردم.هنوز باران می بارید .همان آسمان بود.با یک مشت ستاره کا مپیوتر من داشت ترانه پخش می کرد...

تو ای پری کجایی...

جای تو اینجا میان دیوارهای قلبم خالی است.میان عاطفه های عمیق.

هنوز باران می بارد.

مرا امشب اندوهی است.